CHIMERA

 1955 / 5000

Çeviri sonuçları

Hesiodos'un MÖ yedinci yüzyılda atıfta bulunulan Chimera Theogony ve Homeros'un İlyada'sında yer alan, birbirinden farklı parçalardan oluşan korkunç bir kargaşaydı: önde bir aslan, ortada bir keçi ve sonunda bir ejderha ya da yılan. Ateş püskürdü, uçtu ve çaresiz kasabaları perişan etti. Kahraman Bellerophon boğazına kurşun uçlu bir mızrak saplayıp onu boğarak öldürene kadar özellikle, şu anda Türkiye'nin güneybatısında bulunan antik bir denizcilik bölgesi olan Likya'yı terörize etti.

Tüm kurgusal canavarlar arasında, Chimera gerçekte en güçlü köklere sahip olabilir. Yaşlı Pliny de dahil olmak üzere daha sonraki birkaç tarihçi, onun hikayesinin, antik efsanenin tarihsel gerçeğe karşılık gelebileceği bir “öhemerizm” örneği olduğunu iddia ediyor. Yanartaş örneğinde, Likya halkı, metan gazının tutuşup kayalardaki çatlaklardan sızarak küçük alev patlamaları yarattığı jeotermal olarak aktif bir bölge olan Yanartaş Dağı'ndaki yakınlardaki jeolojik faaliyetlerden ilham almış olabilir.

Zimmerman, "Bugün orada yürüyüşe çıkabilirsiniz ve insanlar çaylarını bu küçük jeolojik hareketlerin üzerinde kaynatıyorlar" diyor.

Canavar hakkında hikayeler anlatan antik Yunanlılar için, Chimera'nın tehlikeli hayvanlar ve evcil keçinin özel birliği, kadınların hem evcilliğin hem de potansiyel tehditlerin sembolü olarak algılanma şeklini yansıtan melez, çelişkili bir korkuyu temsil ediyordu. Bir yandan, Chimera'nın keçi gövdesi olan Zimmerman, "evin tüm yükünü taşır, bebekleri korur … ve onları vücudundan besler" diye yazıyor. Öte yandan, canavar unsurları “kükreyip ağlıyor ve ateş püskürtüyor”.

“[Keçinin] eklediği şey yeni bir güç değil, başka bir tür korkutuculuktur: indirgenemezin, tahmin edilemezin korkusu.”

Chimera efsanesi o kadar etkili oldu ki, modern dile bile sızdı: Bilimsel topluluklarda “kimera” artık iki DNA dizisine sahip herhangi bir yaratığa atıfta bulunuyor. Daha genel olarak, terim, birinin hayal gücünün fantastik bir figürüne atıfta bulunur.